Patron szkoły
STANISŁAW WYSPIAŃSKI (Kraków 1869 - Kraków 1907).
Był malarzem i dramatopisarzem. Studiował 1884-85 i 1887-95 (z przerwami) w krakowskiej SSP pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza i J. Matejki, 1887-90, 1891-92 w Academie Colarossi w Paryżu; 1887-90 i 1896-97 filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Malował przede wszystkim portrety i pejzaże, głównie w technice pastelowej, poddając je bardzo osobistej, dekoracyjnej stylizacji linearnej. Wielokrotnie powtarzał temat macierzyństwa, wizerunki dzieci, autoportrety, widoki planet i kopca Kościuszki, przydając im nieraz wymiar symboliczny. Projektował polichromie wnętrz kościelnych i witraże (w kościele Franciszkanów w Krakowie); projekty witraży do katedr lwowskiej i wawelskiej, o niezwykłej sile ekspresji, nie zostały zrealizowane. Projektował też wnętrza, meble, tkaniny dekoracyjne, dekoracje teatralne i kostiumy, inscenizacje dramatów własnych i innych autorów, ilustrował i zdobił książki. W 1898-99 był kierownikiem artystycznym krakowskiego tygodnika "Życie". W 1904 został profesorem krakowskiej ASP. [...] wszechstronna indywidualność Stanisława Wyspiańskiego, malarza, poety, dramaturga, reformatora i inscenizatora teatralnego, typografa, jednego z twórców programu i praktyka sztuki stosowanej w Polsce, wreszcie współautora projektu przebudowy wzgórza wawelskiego na polską Akropolis. Wyspiański nie uprawiał tradycyjnego malarstwa olejnego. Największym jego dokonaniem w zakresie sztuk plastycznych są witraże w kościele Franciszkanów w Krakowie, m.in. Bóg Ojciec i projekty witraży do wawelskiej katedry, ukazujące wstrząsające, królewskie truchła. Obok tych monumentalnych, wizjonerskich, porażających siłą ekspresji dzieł, Wyspiański pozostawił liczne, na ogół ograniczone do kręgu rodziny i znajomych pastelowe portrety, wśród których szczególną popularność zyskały wizerunki dziecięce. Unieruchomiony chorobą wykonał u schyłku życia serię rysowanych pastelem widoków na krakowski kopiec Kościuszki, widziany przy różnych pogodach i w różnych stanach ducha, prowokujący do symbolicznych odczytań.