Ku pamięci...
„Nie przestańcie być świadkami tamtych waszych braci i sióstr, którzy tutaj zostawili swoje szczątki doczesne, nie przestawajcie być przestrogą dla wszystkich pokoleń, które po was przychodzą, bo jesteście naznaczeni stygmatem straszliwego doświadczenia ludów, nie tylko naszego narodu, wielu ludów, których imiona są tutaj wspomniane” (Papież Jan Paweł II)
26 kwietnia uczniowie klas 8 udali się do Państwowego Muzeum Auschwitz – Birkenau by poznać historię byłego Niemieckiego, Nazistowskiego Obozu Koncentracyjnego i oddać hołd ofiarom zbrodni nazistowskich i holokaustu. KL Auschwitz funkcjonował w latach 1940-1945. Był największym ośrodkiem masowej zagłady europejskich Żydów i jednocześnie największym obozem koncentracyjnym dla więźniów różnych narodowości, źródłem niewolniczej pracy, miejscem, gdzie przeprowadzano egzekucje i zbrodnicze eksperymenty, a także dokonywano na ogromną skalę grabieży mienia ofiar.
Straciło w nim życie ponad 1,1 mln mężczyzn, kobiet i dzieci. Dzisiejsze Miejsce Pamięci to nie tylko autentyczne poobozowe bloki i baraki, ale także unikatowy zbiór przedmiotów związanych z cierpieniem ludzi przywiezionych do obozu na zagładę. Jest to jedyny obóz koncentracyjny znajdujący się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Podróż do Oświęcimia i Brzezinki była realistyczną i poruszającą lekcją historii. Puste cele, krematoria, komory gazowe, fotografie na ścianach czy bloki z osobistymi rzeczami więźniów to tylko część przerażającego obrazu obozu. Nie da się ukryć, że na twarzach naszych uczniów pojawiło się wzruszenie i niedowierzanie, że taki los może zgotować człowiekowi drugi człowiek. Poznanie historii obozu Auschwitz pozwoliło naszym uczniom zrozumieć, do czego mogą doprowadzić ideologie nienawiści do drugiego człowieka, odbieranie mu jego podstawowych praw, godności. Wszyscy przecież jesteśmy równi. Nienawiść nie bierze się znikąd. Zaczyna się od pozornie „niewielkich” działań: uprzedzenia czy stereotypu. To co wydarzyło się w Auschwitz jest dla wszystkich ostrzeżeniem i wezwaniem do moralnej odpowiedzialności.
„Czasem musimy stracić wszystko, aby zrozumieć, co jest najważniejsze. Kiedy życie odbiera nam rzeczy, bez których – jak dotąd sądziliśmy – nie da się żyć, i zostawia nas nagich wobec rzeczywistości, prawdziwą wartość zyskuje to, co do tej pory zostawało niewidoczne.”
(Mario Escoba)
Opis zdjęcia:
